"Pierwszą znaną mi datą z historii Górna jest postawienie kościoła drewnianego w roku 1597, będącego dowodem istnienia już wsi"
17/.
Nieco później w 1597 roku w Rudniku " Katarzyna na Lipniku - wdowa po szlachetnie urodzonym Piotrze Ulińskim na Ulinie wraz ze
swoim synem Stanisławem Ulińskim podczaszym Ziemi Przemyskiej właścicielem na Rudniku i Górnie ... etc.18/ wydają dokument erekcji parafii. Dokument ten został
potwierdzony dnia 15.01.1599r. przez kardynała Jerzego Radziwiłła - biskupa krakowskiego 19/.
- 9 -
W połowią XVI wieku powstała też wieś Nienadówka położona w pobliżu drogi i biegnącej z Rzeszowa do Sandomierza. Pierwszą wzmianką
źródłową o tej wsi spotykamy w roku 156120/ w tym czasie stanął tutaj kościół. Wybudowano go na wysokim wzgórzu z modrzewiowego drzewa. Fakt wybudowania kościoła
świadczyć może oczywiście, że osada była już wtedy dużą a mieszkańcy jej zamożni.
Pierwotnie Nienadówka wraz z pobliskimi miejscowościami należała do zamożnego rodu Pileckich z Pilczy. Córka Jana Pileckiego Anna
wyszła za mąż za magnata Jana Kostkę i odziedziczyła między innymi Nienadówkę. Za dziedzicowania drugiego męża Anny , Krzysztofa Kostki, został: poświęcony kościół a konsekracji
dokonał osobiście arcybiskup lwowski Jan Dymitr Solikowski w 1895 roku 21/. Za przyczyną żony Krzysztofa Kostki Anny ufundowana została w Nienadówce parafia w 1601 roku
22/.
Pozostałe wsie wchodzące w skład gminy Sokołów powstały też w wieku XVI, świadczą o tym wzmianki o tych wsiach w sprawach
dotyczących miasta Sokołowa, z którym to ściśle były powiązane. Miasto Sokołów wraz z okolicznymi wioskami miał dużo możnych i sławnych właścicieli na przestrzeni wieków /
Pileccy, Braniccy, Lubomirscy, Zamojscy /, ale nie dbali oni o Jego rozwój i przeważnie traktowali go jako źródło swoich dochodów,bowiem rezydencje swoje mieli daleko od Sokołowa
a wadzę tu sprawowali administratorzy, którzy na pewno dobra miasta nie mieli na względzie.
- 10 -
Sokołów a wraz z nim i cała cała Sokołowszczyzna przeżywała nieraz ciężkie chwile w swojej historii. W roku 1608 roku
Sokołowszczyzna przeżywała pierwszą klęskę. Stanisław Stadnicki słynny awanturnik zwany "diabłom łańcuckim" rezydujący niedaleko Sokołowa żywił wielką nienawiść do trzeciego męża
Anny Łukasza Opalińskiego. Między Stanisławem Stadnickim a Łukaszem Opalińskim wybuchła trzyletnia wojna prywatna /1607 - 1609/, która wywołała odgłos w Rzeczypospolitej gdyż
"toczyła się taką ofiara krwi i złota, z takim zniszczeniem całych okolic, takim uciskiem i taką krzywdą niewinnego ludu jak żadna inna" 23/.
W 1608 roku Stanisław Stadnicki urządził najazd na miasteczko Sokołów " zabijając kilkudziesięciu mieszczan i tyleż poranił
24/, wypędziwszy wszystkich z miasta zrabował dobytek mieszczan i zniszczył kościół, tak że służba Boża ustać musiała 25/. Obronę przed najeźdźcami miały
stanowić wały miejskie i fosa, przy których pracę rozpoczęto dosyć wcześnie, bo najprawdopodobniej w pierwszej ćwierci wieku XVII 26/. Można przypuszczać, że na
podjęcie decyzji o budowie wałów obronnych wpłynął znacznie straszliwszy najazd Kantymira Burzy z 1624 roku na tereny południowo-wschodniej Rzeczypospolitej. Szczątki tych
fortyfikacji dochowały się do dnia dzisiejszego, które można zobaczyć w plebańskim ogrodzie. Stanowią one jedyną pamiątkę dawniejszych czasów miasteczka. Ciężki okres “potopu
szwedzkiego” zostawił ślady i no tym terenie. Nie wiadomo, czy zagony wojsk szwedzkich przeszły akurat przez Sokołów, ale wiadomo, ze "została puszczona z dymem wioska Przewrotne
należąca do parafii Nienadówka". 27/. W rok po "potopie szwedzkim" niszczył te tereny Jerzy II Rakoczy. Prawdą jest, że książę siedmiogrodzki zniszczył kościół w
Sokołowie w 1657 roku 28/, a więc na pewno całe miasteczko i okolice. U schyłku niepodległości polski szlacheckiej Sokołów i okolice w 1769 roku zostały doszczętnie
zrabowane przez obie strony wojujące 29/. Chodzi tu o działanie Konfederacji Barskiej /1768 - 1772/.
- 11 -
W 1772 roku Sokołowszczyzna dostała się pod panowanie austriackie. Nie obojętna była postawa ludności Sokołowszczyzny wobec walk
narodowo - wyzwoleńczych czego dowodem jest udokumentowany udział w powstaniach.
W 1803 roku latem wybuchł ogromy pożar w Sokołowie który "przy silnym wietrze tak się rozszerzył, iż pochłonął do trzystu
budynków, a o ratunek był prawie niemożliwy 30/. Jeszcze bardziej tragiczny w skutkach wybuchł pożar 25 lipca 1904r.
"Spaliło się około 600 budynków mieszkalnych i kościół parafialny, unikat w całym kraju z kościołów drewnianych. Sytuację pogarszała długotrwała susza trwająca od zimy. Z całego
gęsto zabudowanego miasteczka ocalało tylko 14o domów. Nie obeszło się bez ofiar w ludziach 31/. Po tym pożarze Rada
Gminna na posiedzeniu postawiła wniosek by "wszystkie spalone domy mieszkalne dozwolone tylko murowane budować32/.
Ludność miasta Sokołowa od wieków zajmowała się rzemiosłem i handlem. Rozwój kapitalizmu i powstawanie fabryk przyczyniło się do
upadku rzemiosła. Na wsi natomiast zaznacza się przeludnienie i rozdrobnienie gruntów co przyczynia się do braku żywności. W związku z powyższymi faktami wzrasta emigracja
zarobkowa mieszkańców miasteczka i wsi. “Klęska pożaru spowodowała tak znaczne nasilenie emigracji zarobkowej z Sokołowa do Ameryki, że jut nigdy później takiego nie zanotowano
33/.
Po I wojnie światowej Sokołowszczyzna coraz bardziej podupada. Wprawdzie leżała ona w obrębie Centralnego Okręgu Przemysłowego,
ale nie projektowano tu budowy żadnej fabryki z powodu braku komunikacji kolejowej oraz wody. Okres okupacji tak jak wszędzie,przyniósł miastu i okolicy duże zniszczenia w
gospodarce i ofiary w ludziach
- 12 -
25 lipca 1944 roku wojska radzieckie wyzwoliły Sokołów i okolice, który powoli dźwiga swoją gospodarkę ze zniszczeń wojennych.
Sokołowszczyzna w dalszym ciągu nie im szczęścia, albowiem wchodzi w obszar powiatu kolbuszowskiego i staje się regionem prowincjonalnym. Gospodarze powiatu więcej uwagi
poświęcają siedzibie powiatu, gdzie budowane są nowe zakłady przemysłowe i dzielnice mieszkaniowe, a Sokołów ujmowany jest w dalszej kolejności.
Nowy podział administracyjny powoduje, że Sokołów staje się siedzibą gminy. Od tego czasu zaznacza się dynamiczny rozwój, powstają nowe zakłady przemysłowe, placówki handlowe i
usługowe.
Dużym osiągnięciem dla miasteczka i okolicy jest zlokalizowanie w Sokołowie filii Zakładów Urządzeń Technicznych "Zgoda" ze Świętochłowic, gdzie wiele osób znalazło zatrudnienie.
Powstało dwa osiedla domków jednorodzinnych oraz jedno osiedle budownictwa wysokiego, doprowadzono do miasta wodę.
Postęp widać w każdej dziedzinie życia mieszkańców gminy. Wieś sokołowska dzięki nowoczesnemu gospodarowaniu staja się coraz zamożniejsza i życie jej mieszkańców niczym się nie
różni od życia mieszkańców miast.
- 13 -
Zarys historii kultury fizycznej w gminie Sokołów.
W roku 1867 we Lwowie - ośrodku prowadzącym żywą działalność organizacyjną, zostaje założone pierwsze Towarzystwo Gimnastyczne
1/. W ślad za tym powstaje na ziemiach polskich wiele Zakładów Gimnastycznych i gniazd sokolich rozwijających działalność nie tylko w zakresie gimnastyki ale i innych
dyscyplin sportowych. Głównym celem działalności gniazd sokolich było organizowanie młodzieży polskiej, kształtowanie tężyzny fizycznej i potajemne wychowanie jej w duchu
polskości, gotowości do walki o wolność narodu polskiego. region Sokołowszczyzny, a szczególnie Sokołów podatny był na różne zmiany zachodzące na ziemiach polskich. hasła
"sokolnictwa" dotarły też i tu i to dość wcześnie.
W listopadzie 1894 roku powstaje w Sokołowie oddział Ogólnokrajowego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", co udokumentowane jest w korespondencji anonimowego mieszkańca Sokołowa do
"Kuriera Rzeszowskiego" z datą 25 listopada 1894 rok o następującej treści. "Zawiązało się u nas Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół", odnośny statut posłano do zatwierdzenia c.k.
Namiestnika. Przyznajcie sami, czy to nie pięknie wygląda - "Sokół" w Sokołowie2/.
Notatka ta nie podaje bliższych informacji, kto należał do grona założycieli, ilości członków, kto był pierwszym naczelnikiem itp.
O działalności Sokoła w latach następnych dowiadujemy się z "Kuriera Rzeszowskiego", pod datą 7 grudnia 1894 roku czytamy: "W Sokołowie tamtejsze Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół"
urządza w sobotę 8 bm. w sali kasynowej wieczorek mickiewiczowski z następującym programem:
- 1. Odczyt
- 2. Marsz "Sokołów" - chór męski
- 3. Deklamacje
- 4. "Wisła" - kwartet męski
- 5. Deklamacje
- 6. "Wilia" - chór mieszany
Początek o godz. 61/2 wieczorem. Dochód przeznaczony na cele towarzystwa".
- 14 -
Wieczorki takie organizowano jeszcze 12 grudnia 1897 r. i 21 maja 1898 roku. Z tych dat należy sądzić, że wieczorki
mickiewiczowskie były stałą pozycją w działalności Towarzystwa.
Idee patriotyczne były głęboko zakorzenione wśród mieszkańców Sokołowa, czego dowodem jest udział grupy Sokołowiaków w Powstaniu Styczniowym, a ci, którzy przeżyli byli bohaterami
w oczach innych. Dowodem tego był manifestacyjny pogrzeb powstańca Bartłomieja Pieli w 1911 roku, w którym Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" szczególnie silnie zaznaczyło swój
udział 3/.
Wskutek pożaru, który w roku 1904 zniszczył większą cześć miasta, a zapewne też i dokumenty działalności "Sokoła", nie pozwala odtworzyć pierwszych lat działalności. Można
najwyżej opierać się na przekazach ustnych członków "Sokoła" żyjących do dziś. Wynika z nich, że wybitnymi działaczami tego okresu byli: baron Karol de Rudenstein Rampelta, Ignacy
Pasierb, Jakub Stąpor 4/.
W roku 1910 "Sokół" zajął się organizacją na wielką skalę jubileuszowych uroczystości 500-lecia Bitwy pod Grunwaldem.
W kronice "Kuriera Rzeszowskiego" pod datą 24 kwietnia 1910 roku czytamy między innymi:... "w uroczystościach tych weźmie udział prócz drużyny sokolej miejscowej, gniazdo z
Głogowa, Łańcuta i Niska".
Trwały ślad po tych uroczystościach pozostał do dzisiaj w postaci tablicy pamiątkowej wmurowanej na ścianie frontowej magistratu miejskiego.
Gniazdo "Sokoła" dysponowało wówczas placem przy ul. Raniżowskiej /obecnie M. Nowotki/, gdzie znajdowały się urządzenia do ćwiczeń
gimnastycznych na wolnym powietrzu i kręgielnia 5/
- 15 -
Pierwszym pionierem piłki nożnej w Sokołowszczyźnie był Józef Woś, studiujący wówczas we Lwowie, który podczas wakacji w 1912 roku
zaznajamiał młodzież sokołowską z przepisami i uczył grać w piłkę nożną 6/.
Wybuch I wojny światowej zahamował działalność Towarzystwa zajęcia miasta przez armię rosyjską oraz powołania dużej części członków do wojska.
W niepodległej Polsce Towarzystwo już w bardziej zorganizowanej formie wznawia swoją działalność. Powstaje sekcja piłki nożnej, która pierwsze zawody rozgrywa w 1919 roku w
towarzyskich spotkaniach z drużynami Głogowa, Rudnika, Leżajska i Rzeszowa 7/. Sekcja lekkiej atletyki powstaje w 1930 roku i zrzesza 30 zawodników 8/.
Sekcja akrobatyki sportowej działała w latach 1930 - 39, skupiała ona ponad 30 członków. Przy okazji świąt państwowych i festynów sportowych urządzane były pokazy piramid w
wykonaniu ćwiczących9/.
Pomyślano też o obszernym placu sportowym, który powstał na zakupionym przez "Sokół" terenie u wylotu ulicy Raniżowskiej /Obecnie
znajduje się tam obiekt sportowy KS "Sokołowianka" 10/. Wybuch II wojny światowej i okupacja spowodowały zaprzestanie działalności sportowej.
Po wyzwoleniu działalność sportowa rozpoczynana była od początku. Boisko sportowe było pełne lejów po bombach, urządzenia sportowe i sprzęt zostały zniszczone, dyplomy nagrody i
pamiątki zaginęły.
- 16 -
Nie zrażono się tymi trudnościami. Dzięki przedwojennym działaczom i sportowcom wznowiono działalność klubu, który w roku 1950 posiadał już 5 sekcji: piłka nożna, szachy, tenis
stołowy i lekka atletyka. Zrzeszał 53 członków czynnych i 205 członków wspierających. W pierwszych latach po wojennych klub oprócz sportu wyczynowego prowadził szeroką działalność
masową, organizując szereg zawodów sportowych dla mieszkańców Sokołowa i okolicznych miejscowości. Popularne były w tym czasie tzw. Marsze Jesienne.
15 października 1950 roku w takiej imprezie brało udział aż 1200 osób 12/. Prowadzono zdobywania uprawnień organizatorów zawodów w poszczególnych dyscyplinach
sportowych. Dużym wydarzeniem w życiu sportowym Sokołowszczyzny był pobyt mistrza świata w rzucie oszczepem Janusza Sidły w dniach 13 - 14 października 1958 roku z okazji Dnia
Umasowienia Sportu Związkowego 13/.
Klub nie miał szczęścia do zakładów opiekuńczych z którymi współpraca nie układała się należycie. Kilkakrotnie też zmieniał swoją
przynależność i nazwę.
Ważnymi wydarzeniami w historii klubu wartymi odnotowania mogą być: wręczenie sztandaru klubowi - 28.VIII.1964 roku oraz oddanie do użytku pawilonu sportowego tak bardzo
potrzebnego klubowi w 1966r. 14/.
Istniejące sekcje sportowe w klubie "Sokołowionka" nie odnosiły większych sukcesów sportowych i powoli, jedne po drugiej były
rozwiązywane, oprócz sekcji piłki nożnej, która jako jedyna ostała się w klubie. Sekcja ta przysporzyła Klubowi i miastu najwięcej sławy, awansując w 1972 roku do ligi okręgowej
co było wielkim osiągnięciem na miarę dwutysięcznego miasteczka. Radość nie trwała długo, po dwu sezonach drużyna musiała opuścić szeregi ligi okręgowej .Od tego momentu zaczyna
się widoczny regres w sekcji a tym samym i w działalności klubu.
- 17 -
W obecnym sezonie drużyna piłki nożnej z trudem utrzymała się w A klasie. Widoczny jest też spadek zainteresowania ze strony
społeczeństwa Sokołowszczyzny czego dowodem jest bardzo niska frekwencja na meczach. Nieodzowna jest o tym wypadku działalność wielokierunkowa aby sytuację polepszyć. Przede
wszystkim należy szukać dobrego patronatu nad klubem, a taki można znaleźć tylko i wyłącznie w Zakładach Urządzeń Technicznych "Zgoda". Pracuje tam bardzo dużo młodych ludzi a sam
zakład fundusze na działalność sportową na pewno by znalazł. Brak tu jest zdecydowania z obu stron, a także braku zainteresowania ze strony władz gminnych. Druga sprawa to słaba
współpraca klubu ze szkołami z terenu miasta i gminy, a uzdolnionej młodzieży nie brakuje. Konieczną i pilną potrzebą jest powołanie nowych sekcji sportowych lub reaktywowanie
istniejących niegdyś w takich dyscyplinach, które były bardzo popularne w Szkolnych Klubach Sportowych/ piłka ręczna, lekka atletyka, tenis stołowy/. Chętnych na pewno by nie
brakło.
Do wybuchu II wojny światowej oprócz działalności klubu w Sokołowie, na terenie Sokołowszczyzny nie istniała żadna działalność
sportowa. Według relacji osób pamiętających te czasy młodzież zpoza Sokołowa nie miała możliwości brać udziału w działalności klubu, albowiem młodzież i działacze z Sokołowa
tworzyli jakby zamkniętą grupę i nie dopuszczali do klubu "wieśniaków". Dopiero po wyzwoleniu zaczyna się pewien rozwój działalności sportowej wśród młodzieży wiejskiej.
Inicjatorem tej działalności były Koła Związku Młodzieży Polskiej, które istniały w tym czasie we wszystkich wioskach obecnej gminy.
- 18 -
Nie była to jakaś działalność planowa i systematyczna ale raczej okazjonalna Na przykład w danej wsi odbywały się dożynki i
młodzież tej wsi aby uświetnić uroczystość "montowała" drużynę do pliki nożnej lub siatkowej i zapraszała młodzież z innej wsi do rozegrania zawodów. Niekiedy takie zaproszenia
były formą "wyzwania do walki" i w zasadzie zapraszana młodzież stawiała się na zawody. Mecze te były wielkim wydarzeniem we wsi a frekwencja i gorący doping były zapewnione. Inną
okazją do takich spotkań były odpusty no a tym samym okazją do rewanżów.
Bardziej zorganizowana działalność sportową zaczynają prowadzić powstające w poszczególnych wsiach Koła Ludowych Ludowych Zespołów
Sportowych. Szczególnie popularne są rozgrywki w piłkę a także podnoszenie ciężarów i siatkówka. Brak jakichkolwiek funduszy, a także instruktorów powodowało, że drużyny LZS nie
brały udziału w żadnych rozgrywkach oprócz meczów towarzyskich w obrębie gminy. Dopiero w ostatnich latach Ludowe Zespoły Sportowe rejestrują swoje drużyny i biorą udział w
rozgrywkach międzygminnych a drużyna z Nienadówki z powodzeniem występuje w rozgrywkach wojewódzkich.
Klub "Sokołowianka" z okazji 1 maja organizuje co roku tradycyjny turniej piłki nożnej drużyn LZS o puchar Naczelnika Miasta i
Gminy, wyławiając przy okazji najzdolniejszych zawodników dla swojej drużyny. Trzeba przyznać, że w okresie gdy sekcja piłki nożnej występowała w lidze okręgowej większość jej
członków wywodziła się z drużyn LZS.
- 19 -
Sport szkolny do roku 1951 w ogóle nie istniał w szkołach. Pierwszą, która rozpoczęła działalność sportową była szkoła w Górnie.
Posiadała ona w tym czasie jedną z najlepszych drużyn siatkówki chłopców w byłym powiecie, Dopiero od roku 1955 zaczyna się początek rozwoju w większości szkół gminy. Bardzo
popularną w szkołach jest w tym okresie piłka ręczna a Szkoła Podstawowa w Trzebusce w roku 1959 zdobywa mistrzostwo powiatu w piłce ręcznej chłopców. Szkoła Podstawowa w
Sokołowie organizuje o tym czasie coroczne turnieje piłki ręcznej chłopców i dziewcząt, których zwycięzcy kwalifikowali się do rozgrywek powiatowych. Piłka nożna nie była w tym
czasie prowadzona w ogóle ze względu na brak odpowiednich boisk. Co roku organizowane były masowe biegi przełajowa, w których brali udział uczniowie z większości szkół. Były
czyniona próby organizowania innych sekcji sportowych w szkołach lecz nie zdobyły uznania wśród młodzieży np. łucznictwo w Szkole Podstawowej Nr 2 w Nienadówce.
Nie było w tym czasie ani jednego człowieka z przygotowaniem fachowym. Sport szkolny prowadzili nauczyciele innych specjalności,
szkolenie młodzieży było bardzo prymitywne, a brak zorganizowanych rozgrywek i zawodów nie sprzyjał uzyskiwaniu dobrych wyników. W latach sześćdziesiątych Powiatowy Zarząd
Szkolnego Związku Sportowego w Kolbuszowej organizował rozgrywki w poszczególnych dyscyplinach sportowych ale oprócz Sokołowa, żadna szkoła nie brała w nich systematycznego
udziału.
Gminny Komitet Kultury Fizycznej od początku swojego istnienia nie przejawia żadnej inicjatywy. Co kilka miesięcy zmienia się
sekretarz Komitetu jako osobo bezpośrednio odpowiedzialna zo działalność tej organizacji. Większość osób, które pracowały na tym stanowisku to ludzie nie mający nic wspólnego ze
sportem i chyba tu jest przyczyna słabej działalności. Taki stan nie może istnieć nadal i należy podjąć jak najszybciej w tym zakresie. Efektem słabej działalności Komitetu
Kultury Fizycznej są dalekie lokaty gminy Sokołów we współzawodnictwie na szczeblu województwa.
|
Write a comment