Wniosek wraca do Starostwa Powiatowego w Kolbuszowej / adnotacją „POUFNE”: „Urząd Wojewódzki zwraca akta sprawy przedmiotowej celem porozumienia się z PU.B.P. (Powiatowy Urząd
Bezpieczeństwa Publicznego) w sprawie wyeliminowania niektórych osób spośród członków założycieli ww. stowarzyszenia”.
Wydane przez Wojewodę Rzeszowskiego zezwolenie nosi datę 8 I 1947 r. Kolejne etapy formowania się ówczesnego Koła „Knieja” (dzisiejsze „Borek”) spiętrzone były trudnościami
organizacyjnymi, wynikającymi między innymi stąd, że faktycznym „koordynatorem” działalności łowieckiej i organizacyjnej był ówczesny P.U.B.P. Ta polityczna instancja decydowała
personalnie o przyjęciach. Wielu kandydatów z terenu powiatu, którzy wykazywali chęć wstąpienia do PZŁ i wolę działania, po tzw. ideologiczno - społecznym prześwietleniu nie
zostało dopuszczonych do łowiectwa już w czasie zawiązywania tego stowarzyszenia, jak też - w późniejszym okresie-przy zakładaniu następnych kół łowieckich.
Faktyczna rejestracja Koła nastąpiła po tych „prześwietleniach” ('VI 1949 r. W Kole zatwierdzono wtedy dziewiętnastu członków z całego powiatu kolbuszowskiego, a nie - jak
zakładał pierwotny wniosek - tyluż członków z samej Kolbuszowej. Byli nimi: inż. Stanisław Niezgoda, Stanisław Janikowski, Henryk Augustynowicz, Piotr Jadach, Marian Szpunar,
Michał Jadach, Władysław Sondej, Franciszek Matuła, Władysław Tupaj, Piotr Grochala, Józef Dec, Marcin Sieńko, Michał Dolecki, Józef Sondej, Ludwik Brusik, inż. Józef Młyński.
Wśród Nich znajdujemy trzech ludzi z Nienadówki:
Imienny spis datowany 28 VI 1953 informuje Nas, że członkiem komisji rewizyjnej był Sebastian Wójcik, pojawia się też w kole kolejny nienadowianin:
|
Write a comment