Mimo wybudowania w połowie XVI wieku na terenie dzisiejszej Nienadówki kościoła, parafia utworzona została tu dopiero kilkadziesiąt lat później, już na początku wieku XVII. Brak
bliższych danych na temat organizacji i przebiegu pracy duszpasterskiej w tym akurat okresie. "A dalej od założenia kościoła, czy byłoby to niewiadome przez kogo parafia była
zarządzana i czyżby była własnością parafian ? Żadnego świadectwa starożytność o tem nie zostawiła" - odnotował w historycznym opracowaniu " Na wieczną rzeczy pamiątkę" Ks.
Stanisław Radziejowski, miejscowy proboszcz w latach 1775-1801. Może nienadowska świątynia stanowiła wówczas kościół filialny parafii Łąka.
Fundatorem parafii w Nienadówce była dziedziczka sokołowskiego dominium Anna z Pilczy, wraz ze swoim mężem Krzysztofem Kostką. Akt erekcyjny, wydano w siedzibie państwa Kostków -
pałacu łąckim, nosi datę 14 września 1601 r.(w święto Podwyższenia Krzyża)
Czytamy w nim m.in.: W imię Pańskie. Amen. Wszystkie ludzkie czyny odchodzą w zapomnienie, jeżeli nie zostaną zapisane w pomnikach literatury. dlatego my" Krzysztof Kostka
ze Stangenbergu w województwie pomorskim wraz z najdroższą małżonką Anną z Pilczy dziedziczką w Łące i Nienadówce, oznajmiamy, że uważamy, iż należy umocnić i wyposażyć kościół
parafialny wzniesiony w naszej posiadłości Nienadówce pod wezwaniem św Bartłomieja. Pragnąc by we wspomnianym kościele wzrastała cześć Boża i zawsze trwała, po uprzednim
zastanowieniu, ufni radą przyjaciół, w zamian za cierpliwość obecnego proboszcza Stanisława Woscinusa, stosownie do okoliczności wyposażamy i umacniamy ...
Probostwo nienadowskie aktem tym otrzymało 1.5 łana pol, wolny przemiał zboża w młynie, oraz pozwolenie na pobieranie drzewa z lasu dominium zarówno do celów budowlanych jak i
opałowych, a także swobodny wypas bydła. Dokument określa nazwiskiem sąsiadów, granic majętności. Łany plebańskie od północy graniczyły z gruntami dworskimi w Trzebusce, na
południu dochodziły zaś do samego Cisowca.
Fundatorowie parafii zastrzegli sobie prawo patronatu oraz prawo przydzielania proboszcza dla siebie i swoich następców. ponadto zobowiązano każdorazowego proboszcza do
odprawiania dwóch Mszy św. w tygodniu: jedną za dusze grzeszników i drugą - za zmarłych fundatorów parafii. Postanowiono w tekście aktu erekcyjnego, że rządca parafii do tego
zobowiązany pod kara wieczystej klątwy" Obowiązek ten zmienił w 1714 r. biskup przemyski Jan Kazimierz Bokum. Odtąd za fundatorów parafii odprawiać miano jedną Mszę św. w
ciągu roku.
Nowo erygowana parafia Nienadówka obejmująca prócz samej Nienadówki również Stobiernę- Krzywe, Trzeboś i Medynię, właczona została do dekanatu rzeszowskiego diecezji przemyskiej.
Wkrótce jednak (1603 r.) utworzono nowy dekanat sokołowski, w którym obok szeregu bliższych i dalszych parafii, znalazła się też nienadowska. Dziekanem mianowany został Adam
Podgórny z Sokołowa. Taki stan organizacyjny przetrwał 27 lat. W 1630 r., dokonano reorganizacji wewnętrznego podziału tej części przemyskiej diecezji znosząc dekanat sokołowski,
a w to miejsce tworząc nowy leżajski. Trzeba było upływu trzystu - bez mała - lat, by dekanat sokołowski powrócił. Nastąpiło to w 1921 r,, a jego pierwszym dziekanem mianowano
ówczesnego nienadowskiego proboszcza ks. Ludwika Bukałę. Od tego momentu parafia w Nienadówce nieprzerwanie pozostaje w sokołowskim dekanacie. Na przestrzeni wieków
zmieniła się jej rozległość i wielkość. Najpierw odłączyła się Stobierna - Krzywe, gdy w 1789 r. Benedykt Grabiński ufundował w Sobiernej parafię, następnie odeszły Trzeboś i
Medynia (w 1795 r.) zaś w czasach współczesnych część Trzebuski, gdzie erygowano w 1988 odrębną parafię. Ostatnio zaś parafia w Nienadówce zmieniła wraz z dekanatem przynależność
diecezjalną. Od 25 marca 1992 r. pozostaje cząstką nowej diecezji rzeszowskiej.
Edward Winiarski
|
Write a comment